Aslında dış Türkler demek ne kadar doğru tartışılır ama bu medyada ve olağan günlük dilde böyle kullanıldığı için böyle yazma gereği duydum. Evet anladığınız üzere konumuz Türkiye dışında yaşayan Türk toplulukları. Bizim dışımızda ki 6 Türk cumhuriyetinden bahsetmeyeceğim çünkü onlardan geçen ki (geçen dediğime bakmayın baya oldu) yazımda dolaylı da olsa bahsetmiştim.
yazının konusu daha çok diğer devletlerin sınırları içinde kalan topluluklarımız üzerine. Bunlardan en önemlisi ve belkide en büyüğü ata yurdumuzda bulunan (Çin Halk Cumhuriyeti sınırları içerisinde kalan demeyeceğim çünkü Çin burayı 1949 da işgal etti) Çin işgalindeki
DOĞU TÜRKİSTAN
Doğu Türkistan 1949 'a kadar bağımsız bir devletti ve 40 bin kişilik bir orduya sahip kendi bayrağı,kendi dili,kendi parası,kendi devlet marşı olan bir devletti ama Çin burayı dediğim gibi işgal etti ve ne yazık ki ne uluslararası dünya ne de zamanın Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti buna ses çıkardı. Zaten diğer Türk cumhuriyetleri o zaman yoktu. Coğrafi alan olarak da az falan değil Türkiye'nin iki katı büyüklükte topraklara sahip. Başkenti Urumçi'dir ve halkı Uygur Türkleridir.
Öz yurtlarında Türklere zulmediliyor şuan Çin hükümeti tarafından. 18 yaşından küçüklerin ,kadınların,devlet memurlarının(ki sayısı bir elin parmaklarını geçmez) ve memurların birinci dereceden yakınlarının camilere girmesi yasak. oruç tutmak , baş örtüsü takmak , sakal uzatmak yasak.Böyle ilk bakışta Çinlilerin dertleri İslamla ve Müslümanlarla gibi duruyor ama işin alı öyle değil çünkü Çinli Müslümanlar yani dunganlara karşı yapılan tek bir kötü muamele yok ve dinlerini özgürce yaşayabiliyorlar. Velhasılıkelam adamların derdi Müslümanlarla değil Türklerle. Ölmek Uygur Türkleri için nefes almak gibi uyumak gibi her gün yapılan bir şey haline gelmiş durumda ne yazık ki,şunu da belirtmeden geçemeyeceğim eğer herhangi bir sebepten ölüm cezasına çarptırılırlar ise kurşuna diziliyorlar ve o kurşunun parası aileden tahsil ediliyor. Yani kapılarını çalıyorlar biz senin babanı.kızını.oğlunu,karını vs. az önce 5 kurşunla öldürdük o kurşunların parasını ver diyorlar. Sokak ortasında oynayan bir çocuk dövülerek öldürülebilir mesela ve kimse ses çıkarmaz ve o katil elini kolunu sallayarak çekip gidebilir. Türkiye sahiplenmiyor Uygur Türklerini sınırlarımızdan milyonlarca Suriyeli sorgusuz sualsiz geçerken(onlar alınmasın demiyorum) bu insanlara pasaport soruluyor, daha geçenlerde 150 kadar Uygur Türkü Sabiha gökçen hava alanına gelmiş ama içeri alınmamıştı 10 gün bekletilmişti hava alanında ve bekletmek dediğim öyle hava alanı otelinde falan değil tuvalet önüne bir perde çekilmişti ve orada günlerce taş zeminin üzerinde bekletilmişti. Afedersiniz ama hayvana bile reva görülmeyecek bir vaziyette günlerce orada soydaşlarımıza muamele edildi. En sonunda Meral Akşener meclis başkanıyla ve dış işleri bakanıyla görüşüp yoğun çaba harcayınca alındılar ülkeye.Zulum sadece Çin sınırları içerisinde yapılmıyor yani. Mesela şuan 250 ye yakın Uygur Türkü Tayland'ta bekletiliyor ve Çin bunları geri istiyor eğer Türkiye veya uluslararası dünya devreye girmezse Çin'e iade edilip idam edilecekler. Hadi bunlardan habersiziz diyelim en basit şekilde internete Doğu Türkistan ve işkence kelimelerini yan yana yazdığınızda karşınıza binlerce video çıkacaktır.Bu başlık altında Rabia Kadir'den bahsetmemek olmaz tabi ki.
Rabia Kadir ilk kocasından ayrıldıktan sonra, 27 yaşında 6 çocuk annesi olmasına rağmen tekstil sektöründe bir şirket kurmuş ve bu iş ile o kadar başarılı olmuştur ki sonunda Urumçi'de iki mağaza sahibi olmuştur.1978 yılında, Sıdık Hacı Rozi ile evlenmiş, birlikte 3 çocukları olmuş, 2 çocuk da evlatlık edinmişlerdir.Sonra Sincan Ticaret Odası'nın başkanı seçilmiş ve 1992 yılında Millî Halk Kongresi'nin üyesi olmuştur. Kısa süre sonra da kadın haklarının savunucusu olarak Çin Hükümetinin delegasyonuna alınmış ve 1995 yılında BM'nin Pekin'de gerçekleştirdiği Dünya Kadınlar Konferansına katılmıştır.Rabia Kadir, Çin Halk Kongresi'nde 1997 yılında yaptığı bir konuşmada Çin Hükümetinin Sincan politikasını çok sert eleştirmiş ve bu yüzden kısa süre sonra Halk Kongresinden çıkarılmıştır. Rabia Kadir aynı yılda (1997) kadın haklarını ve kadınların meslek dünyasındaki imkânlarını genişletmek için mücadele amacı ile Bin-Analar-Harekâtını başlatmıştır.1999 yılında Rabia Kadir Hükümet sırlarını kamuoyuna taşımakla suçlanmış ve 8 yıl hapis cezasına çarptırılmıştır. 2005 yılının Mart ayında, uluslararası baskı sonucu hapishaneden erken bırakılmıştır. Hürriyetine kavuşan Rabia Hanım eşinin de yaptığı gibi ABD'ye iltica etmiş ve bugüne kadar orada yaşamaktadır. Çocuklarının beşi hâlâ Çin'de tutulmakta ve gizli servis tarafından izlenmektedir.2006'nın Kasım ayında Münih'te yeni kurulanDünya Uygur Kurultay'nın başkanı ilan edilmiştir.
Kitabi olarak hayatı bu şekilde ama detayına inmekte fayda var. Mesela Rabia Ana'nın 2 oğluna işkencelerle "suçlu annemizdir o böyle yapmasa Uygur halkı huzur içinde yaşayacak" dedirtmelerine rağmen Rabia Kadir davasından vazgeçmemiştir. Türkiye'ye girmesi yasaktır. Evet malesef Uygur Türklerinin annesinin Türk Devletine girmesi yasaktır.Aman Çinle aramız bozulmasın denmektedir. 2012 de Milliyetçi Hareket Partisi 10. olağan kurultayına Güney Azerbaycan Türklerinin lideri Çağrı Çöhreganlı ile birlikte davet edilmiş ama ülkemize alınmadan hava alanında geri dönmek zorunda kalmıştır.Hürriyet gazetesine verdiği bir röportajda
"Siz Türk'üz diyorsunuz ve bunu söylerken gurur duyuyor, kültürünüzü, tarihinizi savunuyorsunuz nasıl olur da soydaşınız olan Türkler sizi kabul etmiyor, Türkiye'ye giremiyorsunuz, toplantı yapamıyorsunuz dediklerinde cevap vermeye çalışırken gözlerim doluyor, boğazım kuruyor , cevap veremiyor ve ağlamaya başlıyorum" demiştir bu ayıpta bize yeter herhalde.
Yazımı Doğu Türkistan'da yaşananları anlatan bir rap şarkısıyla bitireyim bir farklılık olsun.
Söylenecek kelime yok...
YanıtlaSil